Woensdag hebben we een kijkje genomen bij het schildpaddenproject. Hier zitten schildpadden die niet zelf kunnen overleven. Zo zijn er gedeeltelijk of geheel blinde schildpadden, schildpadden die een of meerdere vinnen missen en schildpadden met plastic in hun maag, waardoor zij blijven drijven. De schildpadden worden hier goed verzorgd en soms kunnen ze weer vrijgelaten worden in de zee. Wij hebben geholpen met het voederen. Hiervoor werden de schildpadden in een andere tank getild, waar ze vervolgens één voor één hun portie vis kregen. In de middag werden twee schildpadden vrijgelaten. Er was een cameraman aanwezig en wij kregen ook even onze 'moment of fame', wellicht zijn we ergens terug te zien op de Sri Lankaanse tv. Hopelijk redden de schildpadden het goed, zo alleen, in de grote oceaan.

Donderdag staat een bezoekje aan Galle op het programma. Onderweg daar naartoe stoppen we eerst bij het Tsunami Fotomuseum. Indrukwekkend om te zien. Na 11 jaar is alles weer zo opgebouwd dat je niet door hebt dat het hier zo was verwoest. Alhoewel je af en toe huizen ziet waarvan enkel de fundering (nog) staat, wellicht toch nog een overblijfsel van de verwoestingen. Ook zag ik vanuit de trein, op weg naar Ambalangoda, een treinwrak. Nu heb ik gehoord over de vreselijke treinramp tijdens het tsunami en blijkt dit het treinwrak van toen te zijn... Na dit museum zijn we naar een zijdewerkplaats geweest, wat vooral om de verkoop draaide en niet om informatie geven.Daarna dan echt naar Galle, we lopen een stuk over de muren van het Galle Dutch Fort. Vanaf hier heb je prachtig uitzicht over de zee. We lunchen in het Old Dutch Hospital en shoppen vervolgens in een klein winkelstraatje. Na een leuke dag gaan we met de bus terug en lopen het laatste stuk door de regen. Weer geen zonsondergang vanavond.

De volgende dag regent het nog steeds, er wordt daarom besloten in de middag naar de waterval te gaan. Het blijft regenen, maar dat mag de pret niet drukken. De route naar de waterval toe is erg avontuurlijk, we verliezen meerdere malen onze slippers. De waterval zelf is niet heel spectaculair, maar zeker wel mooi! We klimmen de waterval op en daar kunnen we zwemmen. Koud water, regen en bijtende vissen, maar toch wel even lekker! In de avond gaan we met de vrijwilligers pizza eten in Hikaduwa. De pizza's zijn erg lekker, maar hebben mega veel kaas. Het lijken twee pizza's op elkaar gestapeld, eentje van pizzadeeg en eentje van kaas. Dat maakt dat we bomvol zitten, maar het smaakte goed!Op de terugweg hebben we een hilarische busrit. We lopen naar de bushalte die iemand had aangewezen, maar weten niet hoe ver het is. De bus komt onderweg aanrijden en gelukkig kun je de bus hier midden op de weg gewoon voor je laten stoppen. We vragen of deze bus inderdaad naar Ambalangoda gaat en dat blijkt zo te zijn. Als we net zitten zegt een andere man opeens dat we niet in de goede bus zitten. Wij stappen dus weer uit, maar Déan en Monnika blijken in de bus van ongeveer alle andere passagiers te horen hebben gekregen dat we wel goed zitten. Wij allemaal weer in stappen en zijn zo uiteindelijk toch nog goed terecht gekomen!

Zaterdagochtend vroeg opgestaan om afscheid van Déan te nemen. Langzamerhand verlaat iedereen ons, maar gelukkig blijven er ook nog wat mensen over! De rest van de dag besteed aan relaxen, op het strand liggen en boodschappen doen, prima dagje :)

Deze week maar liefst drie begrafenissen gezien op de plaatselijke begraafplaats. Heel bijzonder en mooi hoe ze dat hier doen. Er is een soort optocht, waarbij een paar mensen voorop lopen en steeds doeken neerleggen als een soort loper. Daarna rennen ze naar achter om de doeken van achter de stoet weer naar voren te halen. Een aantal mannen dragen de kist, voorop loopt een kind met de foto van de dierbare en anderen strooien bloemen op de kist. Achter de kist loopt de rest, meestal gekleed in zwart en wit.TEn daar sta ik dan, te wachten tot de stoet voorbij is en vol bewondering te kijken, gekleed in shorts, een topje en een heleboel zand, terwijl iedereen naar mij kijkt. Op zijn zachtst gezegd een beetje ongemakkelijk.

Inmiddels zitten we weer in de trein terug naar Kandy! De eerste anderhalf uur gestaan, maar daarna gelukkig een zitplaats!