De eerste dag in Hill Country was vooral heel chaotisch. We begonnen zonder ontbijt? Later bleek dat we in de tempel naast de preschool gingen ontbijten, maar daarvoor moesten we alzeker dik een uur reizen.. Het ontbijt bestond, hoe kan het ook anders, uit rijst en curry. Even wennen zo in de ochtend, maar we hadden honger. In de school werden we verwelkomt met een welkomstdansje van de kinderen, erg lief. Daarna begonnen Déan en ik met verven. We verfden de tafeltjes van de kinderen een nieuw kleurtje geel, het zag er vele malen beter uit en dat met slechts één laag! Maar onze coördinator, de lerares en een paar monniken begonnen moeilijk te kijken. Ze inspecteerden ons schilderwerk en de verfbak, maar vertelden ons niets. Totdat ze ons vertelden dat wij de verkeerde verf hadden gebruikt, uhm dit was de enige verf die we kregen? We werden verzocht om daarna de buitenmuur te verven, daar was de verf namelijk voor bedoeld. We moesten de verf meer vermengen met water en even later was het weer te dun, misschien wat hulp dan? Ondertussen zouden Felicia en Stina de kinderen lesgeven, maar dit konden zij slechts driekwartier doen.. In de middag hebben we de binnenkant van het lokaal versierd met vlinders en bloemen. Felicia maakte een schattig olifantje, maar de benen waren te dun. Kortom, we kregen niet echt veel waardering voor ons harde werk..

De volgende dag was gelukkig al een stuk beter, alhoewel het weer vreemd begon.Nadat we een uur hadden gewacht (totdat de regen zou stoppen?) namen we een tuktuk. Onze coördinator smelt waarschijnlijk van regen..Het was een nationale feestdag, dus de kinderen waren vandaag vrij en in het aangrensende gebouw waren de hele dag mensen naar monniken aan het luisteren en aan het bidden. Wij waren nu met zijn vieren aan het schilderen, maakten de bloemen en vlinders af, het olifantje werd wat dikker gemaakt, Déan maakte een giraffe en ik een palmboom. We kregen vandaag zomaar een paar complimenten, ongelofelijk! Vooral de mensen van het feest waren erg nieuwsgierig en onder de indruk.

Woensdag gingen we eerst op pad op zoek naar verfkwasten, want wat we hadden was niet veel soeps. Ondertussen probeerde de coördinator Felicia over te halen om weer te verven, heel vreemd. Bij het kopen van de kwasten vroeg ze ons om geld, omdat ze zelf niet genoeg had. Dan maar een kwastje minder. Vandaag heb ik op de buitenmuur een grote witte boom getekend en samen met Déan geverfd, erg trots op het resultaat!

Donderdag begonnen we met de kinderen hun handjes op de boom te laten zetten, heel schattig om te doen! Ook wij hebben onze hand vereeuwigd op de muur. Verder ben ik begonnen met het tekenen en schilderen van Mickey en Minnie Mouse, stiekem best onder de indruk van mijn eigen werk. Verder heeft de binnenkant een alfabet gekregen.Soms stonden de monniken zo'n tien minuten mee te kijken, zonder iets te zeggen. Niet heel fijn als je al zulk zenuwslopend werk doet, je zal maar een lijntje verkeerd zetten. Af en toe komen de kinderen ook tegen je aan staan en even later zat een lerares op een stoel naast me naar mij te staren en foto's te maken. Eindelijk wat waardering, dat wel!

Vrijdag de laatste dag alweer zet ik de puntjes op de i voor Mickey en Minnie, Déan maakt een schildpad, ik omlijn het alfabet en maak wolken. Verder laten we nog even onze handtekening achter. Wauw, trots op het eindresultaat! En dat in slechts vijf dagen tijd! Maar de lerares vraagt of we niet nog even vogels kunnen maken, nee sorry, we moeten nu gaan. Gelukkig geeft ze daarna toch ook nog even aan blij te zijn met het eindresultaat.. fijn.

Het schilderen was erg leuk, maar de coördinatie was erg slecht geregeld en er werd niet met ons gecommuniceerd. Als we een vraag stelden negeerde ze ons vaak, begon ze een beetje in het Singalees te praten of schudde ze vreemd met haar hoofd. Het bleek ook geen echte coördinator te zijn, maar de tante van Dhammika.. Er was blijkbaar geen echte coördinator beschikbaar deze week, vreemd.