Wat een tocht. We waren smiddags eerst nog even Kandy in geweest op zoek naar wifi, maar helaas zonder resultaat. Gelukkig kost een simkaart met internet hier vrijwel niets, dus red ik het daar wel mee. Savonds beetje op het balkon proberen te slapen, maar dat lukte niet echt. Toen bleek iemand pannenkoeken te bakken, dus daar heerlijk van genoten! En om 22.00 vertrokken we dan in een privebus met 18 andere vrijwilligers. De busrit duurde zo'n vier uur, onderweg zagen we wilde zwijnen en een hert. Om 2.00 begonnen we met de tocht, eerst liepen we nog verkeerd, want er stonden geen bordjes om de weg te wijzen. Overal lees ik over sprookjesachtige verlichte paden en theestalletjes op weg naar de top. Wij hadden een grote duisternis en een uitgestorven pad. Het enige licht was dat van onze zaklampen en de enige bemoediging die we kregen was van de monniken die ons zegenden, maar daar stond natuurlijk wel een donatie tegenover. De tocht was een ware marteling. Vele ongelijke treden, die we behoorlijk in onze benen voelden. Uiteindelijk hebben we in 2,5 uur de top bereikt. Een hele prestatie gezien vaak gezegd wordt dat je er 3 uur over zult doen. Momenten waarbij we het liefst zouden opgeven waren er genoeg, maar we hebben het toch maar even gedaan! Misschien hadden we het rustiger aan moeten doen, maar dan duurde de marteling alleen maar langer, alhoewel de kou boven ook niet echt een warm welkom was. Ik had mijn twee warmste dingen en mijn sarong aan, lees een lange mouwen shirt en een blouse, maar dat was duidelijk niet warm genoeg. Wat een kou. Dicht tegen elkaar aankruipen was het enige wat voor een beetje warmte kon zorgen, maar niet genoeg. Op het eind voelde ik mijn tenen en vingers amper nog. Toen kwam de zon gelukkig door en konden we weer een beetje opwarmen. Wat was het mooi! De zon kwam op achter de bergen en zorgde voor een rood/oranje gloed. We zaten boven een wolkendek, wat het plaatje helemaal af maakte!

Op de terugweg ontdekten we een wc, die we in de duisternis niet hadden gezien, en deze was behoorlijk welkom! Verder konden we onderweg naar beneden genieten van het mooie uitzicht en watervallen ontdekken die we op de heenweg alleen hadden gehoord. Heen waren we enkel met onze zaklamp op het pad aan het schijnen, om te kijken waar we onze voeten neer konden zetten. Mooi om nu het landschap te zien! Ook de tocht naar beneden was zwaar, dit hebben we uiteindelijk in zo'n twee uur gedaan. Het was een mooie tocht en we zijn erg trots op onszelf, maar dit doen we niet snel nog een keer!