Woensdag bezoeken we ’s ochtends eerst het Crazy House. Het huis bestaat uit verschillende delen die verbonden zijn door een soort luchtbruggetjes. Alles is versierd met mooie kleuren en beelden van dieren en paddestoelen. Hierdoor heeft het huis een soort sprookjessfeer, leuk om doorheen te lopen! Na het Crazy House gaan we naar het oude paleis. We zien de kamers van de koningin en koning, de roze kamer van de dochters, de blauwe van de zoons en de gele van de kroonprins. Maar het leukste van alles is de kamer waar men zich tegenwoordig mag verkleden en in kostuum op de foto mag gaan, net als de koninklijke familie. Het is hier een grote chaos, omdat iedereen de perfecte foto wil hebben. Wij hebben ons er maar niet aan gewaagd.

We rijden door naar Saigon, tegenwoordig Ho Chi Minh City. Onderweg stoppen we bij een theeplantage en een rubberplantage. De gids zegt in de auto dat we onze camera klaar moeten houden, omdat we over een hele hoge brug zullen rijden. De brug waar we overheen rijden lijkt niet heel bijzonder, maar even later zien we voor ons inderdaad een enorm brug. Het ziet er vooral spectaculair uit als je erop af rijdt. Op de brug zelf voelt het niet zo hoog, maar je hebt wel een mooi uitzicht. Als we in Saigon aankomen vertelt de gids over de hoeveelheid mensen en districten van Saigon. Papa zegt: ‘it’s quite a city then’, waarop de gids zegt ‘no, it’s noisy’. Tot zover zijn Engelse woordenschat.

In Saigon aangekomen gaan we naar de grote markt, het blijkt echter dat deze al gesloten wordt. Daarom gaan we eerst eten, lekker bij de mac, om vervolgens naar de nachtmarkt te gaan. Deze markt is compleet op toeristen gericht en staat vol met kraampjes die vrijwel allemaal hetzelfde verkopen, maar dat maakt het zeker niet minder leuk!

Donderdag hebben we een beetje uitgeslapen en rustig ontbeten. Marije en ik hebben een bed met een deuk in het midden, waardoor we de hele tijd naar elkaar toe rolden. Dit bevorderde de nachtrust helaas niet. Na het ontbijt zijn Marije en papa naar de markt gegaan. Wij zijn even later naar het Oorlogmuseum gelopen, waar we met hen zouden meeten. Toevallig komen we van verschillende kanten tegelijk aangelopen. Het is een indrukwekkend museum. Buiten staan verschillende voertuigen. Daarnaast kun je de verschillende soorten afgrijselijke gevangenissen zien… Ook binnen zijn indrukwekkende beelden te zien. Foto’s van directe slachtoffers en van indirecte slachtoffers, met afwijkingen, als gevolg van Agent Orange. Daarnaast zijn beelden te zien van de vele demonstraties in verschillende landen tegen het geweld van Amerika. Het geweld van de Vietcong wordt hier, zoals verwacht, buiten beschouwing gelaten. Bij het souvenierwinkeltje worden een soort bloemetjes verkocht die gemaakt zijn door de slachtoffers van Agent Orange. Een mooi project, dus heb ik er eentje gekocht!

Na het museum hebben we geluncht en vervolgens zijn we door gegaan naar de Tempel van de Jadekeizer. Hier komen veel gelovigen, die bij elk beeld bidden en een wierookstokje neerzetten. Het gebouw is prachtig, met mooie beelden. Na de Tempel lopen we naar Notre Dame-kathedraal, een overblijfsel uit de Franse periode. Een mooi gebouw, maar ik zie hier toch liever de Aziatische gebouwen! Aan de overkant van de kathedraal is een postkantoor. Het is een groot geel gebouw en binnen hangt een enorm schilderij van Ho Chi Minh. Dit gebouw spreekt mij toch meer aan. Vervolgens gaan we even naar het hotel om ons even op te frissen.

Bij het hotel aangekomen begint het keihard te regenen en onweren, net op tijd binnen! We blijven nog maar even hier en nemen daarna de taxi naar het backpackersgebied. Daar eten we bij Grill&Chill, erg lekker! We hebben dit restaurantje van tripadvisor, daar hebben duidelijk meer mensen gekeken, want het dakterras zit al helemaal vol. Na het eten bekijken we nog wat winkeltjes en lopen vervolgens terug naar het hotel.