We liggen op dit moment in de nachttrein waarmee we van Hanoi naar Hue gaan. We hebben een coupe met zes bedden, waar we net in passen. Je kunt helaas niet zitten zonder je hoofd te stoten. Gelukkig heeft de lokale touroperator voor ons ook het zesde bed bijgeboekt. Zo kunnen we daar onze koffers op kwijt, anders zou het nog lastig worden… Naast ons zit een familie met een heel lief kindje, die steeds om het hoekje van onze coupe komt kijken, erg schattig!

Zaterdag waren we om 8 uur vertrokken op weg naar Ninh Binh. We hadden een gids voor drie dagen. Eerst stopten we in Kengh Ga om met een bootje te varen door ‘Halong Bay on land’. We moesten eerst nog even wachten, want onze kapitette was nog aan het werk op de rijstvelden. Maar uiteindelijk kwam ze op haar brommertje aangereden en rende ze mee naar de boot. Eenmaal aan het varen bleek er opeens een rat op de boot te zitten, die gelukkig snel het water in sprong. Met het bootje voeren we door een dorpje. Hier zagen we allerlei kleine bootjes en mensen die hun kleding en servies in het water aan het wassen waren. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een brug. Deze moest nog open worden geschoven, maar de beheerders van de brug waren nog nergens te bekennen. Na wat geschreeuw van de gids en kapitette kwam het meisje aan. Als we even later weer omkeren, moeten we weer wachten voordat de brug open wordt geschoven.

Na het boottochtje lunchten we bij een restaurantje. Onze gids heeft ons verteld over de specialiteit van deze streek, namelijk geit. Papa durft het wel aan en bestelt dit. De gids laat zien dat je dun rijstpapier vult met een boomblaadje (de gids wist niet te vertellen van welke boom), munt en het vlees. Dit rol je op als een loempia en kun je in een soort pindasausje dopen. Ik heb het geprobeerd en het was verrassend lekker! Na de lunch stopten we bij een tempeltje, waarvoor we ons weer dienen te bedekken. De gids liep heel langzaam, al pratend naar het tempeltje en daar aangekomen leek hij opeens haast te hebben. Maar daar trekken we ons niks van aan. Als we verder lopen begint het een beetje te regenen. Na de tempel gaan we naar (volgens de gids) de grootste Pagode van Azie. De tempel die daarbij hoort kunnen we in en heeft 999 boeddha beelden, allen met een andere naam en gezicht. Uiteindelijk komen we aan bij een enorm gouden boeddhabeeld, waar we vervolgens ook nog de vrouwelijke versie van te zien krijgen. Na deze stop gingen we naar het hotel. ’s Avonds waren we op zoek naar een eettentje, maar Ninh Binh is duideljk minder gericht op toeristen. Uiteindelijk blijkt naast ons hotel een restaurantje te zijn, waar vrijwel alle westerlingen zich bevinden. Het personeel is heel vriendelijk en het eten erg lekker, vooral de kip met ananas is een aanrader!

De volgende ochtend gingen we weer vroeg op weg naar Cuc Phuong National Park. Voordat we aan de wandeltocht begonnen, reden we eerst een stuk met het busje het park door. Om de heuvels op te kunnen rijden moet de airco van het busje uit, gelukkig is er met de raampjes open wel een beetje wind. Tijdens de wandeltocht kwamen we bij een 1000 jaar oude boom. Mooi om te zien! Hier krijgen we de keuze van de gids: of dezelfde weg terug, of een langere route terug, met glibberige en modderige paden. We kiezen het laatste, lekker avontuurlijk! De gids laat nog wel even weten dat de meeste toeristen de andere route kiezen, hij lijkt zelf niet veel zin te hebben in deze langere route en zegt voortdurend dat we door moeten lopen. Maar met 30 graden een berg op en af klimmen, langs gladde paden gaat nu eenmaal niet zo snel en vraagt om veel pauzes tussendoor. We zijn toch erg blij met deze beslissing, want dit pad was een stuk mooier dan het eerste deel! Na zo’n 2,5 a 3 uur lopen zijn we weer terug en gaan we lekker lunchen. Hier krijgen we van de gids juist te horen dat we rustig aan kunnen doen, omdat we alle tijd hebben.

Na de lunch reden we weer een stukje verder naar de Man Cave, hier hebben in de prehistorie holbewoners geleefd, zoals de naam al doet vermoeden. Het is weer een hele klim omhoog naar de grot. De grot op zich stelt niet veel voor, maar is leuk als je erbij bedenkt dat hier mensen hebben gewoond. Vervolgens rijden we nog een stukje en gaan we met een andere gids naar de apen- en schildpaddenopvang. Leuk om te zien! De apen worden eerst in kooien verzorgd, daarna worden ze in een klein stukje jungle, waar ze nog wel worden gevoerd ‘vrijgelaten’ en uiteindelijk gaan ze weer de vrije natuur in. Als we teruglopen begint een enorme regenbui, lekkere afkoeling! We rijden weer met het busje terug naar het hotel en eten bij hetzelfde restaurantje als gisteren. Hier krijgen we bij het afrekenen een tasje met verschillende soorten koekjes mee, met de vriendelijke vraag of we een goede recensie voor ze willen schrijven op tripadvisor wat we zeker gaan doen!

Vandaag, maandag 20 juli, hebben we een beetje uit kunnen slapen en zijn daarna naar een katholieke kerk gegaan, de Phat Diem Kathedraal. Het was mooi om te zien hoe de katholieke kerk hier toch een hele aziatische uitstraling heeft. Deze mengeling van culturen zorgt voor een mooi resultaat. Na de kerk hebben we weer een stukje gereden naar Tam Coc. Daar hebben we geluncht. Op deze plek gaan veel touristen met het bootje de rivier op, bootjes varen af en aan. Wij zijn toch wel blij dat we op het rustige stukje in Kengh Ga hebben gevaren. Toen we naar de bootjes stonden te kijken begon het weer enorm te plensen. Dus zijn we maar gelijk verder gereden. Er bestond enige onduidelijkheid. De gids vertelde ons namelijk dat we prima op het station konden eten, terwijl de lokale touroperator dat sterk afraadde. Daarom hebben we toch maar in Hanoi bij een restaurantje wat gegeten. Daarna hebben we nog even met de lokale touroperator gepraat. Aan de muur hingen hele mooie schilderijen en hij vertelde dat zijn dochter die had gemaakt toen ze 13 was en dat ze nu kunst studeert aan de universiteit van Hanoi. Leuk om te zien hoe trots hij was! Daarna werden we naar het station gebracht. Het was nog even zoeken naar het juiste perron, want onze gids was weer snel vertrokken… Uiteindelijk bleek dat we met een trap het spoor over moesten, heel handig met zware koffers, maar nu zitten we dan in de nachttrein. Hopelijk kunnen we een beetje slapen.